Bir Garip Orhan Veli’ydi o

Bir Garip Orhan Veli’ydi o. Aşkı da garipti, yaşamı da, hayata veda edişi de… 1950 yılının 10 Kasım gecesi Ankara’da, sokakta yürürken belediyenin açtığı çukura düşüp başını çarptı. İki gün arkadaşının evinde dinlenip İstanbul’a giden Orhan Veli, 14 Kasım’da hayata veda etti. Beyin kanaması yazıldı ölüm sebebine.

Orhan Veli, "İstanbul’u dinliyorum gözlerim kapalı…” dizelerinden taşan İstanbul sevdası ve lise arkadaşları Melih Cevdet ve Oktay Rıfat ile beraber Garip akımının kurucusu olmasıyla anılacaktı. Yazdığı Garip Manifestosu, şiirin temel kurallarına riayeti reddeden bir görüş olduğundan birçok çevre tarafından eleştiri alsa da 1940-1950 yılları arasında şiirine büyük ölçüde damgasını vurdu.

36 yıllık yaşamına yüzlerce şiir, makale, hikaye ve deneme sığdıran usta şairi gelin kendi kaleminden dinleyelim;

Ben Orhan Veli

1914’te doğdum.

1 yaşında kurbağadan korktum.

2 yaşında gurbete çıktım

7sinde mektebe başladım

9 yaşında okumaya,

10 yaşında yazmaya merak sardım.

13’te Oktay Rıfat’ı,

16’da Melih Cevdet’i tanıdım.

17 yaşında bara gittim.

18’de rakıya başladım ve şarkı söylemesini çok sevdim.

19 yaşından sonra da avarelik devrim başlar.

20 yaşından sonra da para kazanmasını ve sefalet çekmesini öğrendim.

25’te başımdan bir otomobil kazası geçti.

Çok aşık oldum.

Hiç evlenmedim.

Ben Orhan Veli

"Yazık oldu Süleyman Efendiye”

Mısra-i meşhurunun yazarı…